Nog even freewheelen vandaag

Er gebeurt erg veel tijdens zo'n tocht. Je bent als fietser maar nietig in het verkeer hier. Vaak is het verwarrend. Er wordt veel naar ons getoeterd. Ik zie het maar als groet. Er zijn ook automobilisten die hun vinger opsteken; automatisch wuif ik vriendelijk terug. Ook vind ik dat de mentaliteit in de steden verschilt van die in de staten.
Portland vond ik fantastisch, een stad waar ik zou kunnen aarden - bij wijze van spreken dan.

Boodschappen gedaan bij Safeway: cookies, bananen en herstelpoeder voor in de bidon.
Veel belangstelling weer onderweg waarbij we zo langzamerhand wat routinematig vragen beantwoorden.
In het hotel hoorden we iets over wedstrijden op de racetrack. De baan ligt naast het hotel dus besloot ik even te gaan kijken. Ook hier veel belangstelling, velen hebben ons op het journaal gezien.
Zelfbouwers stonden met grondig verbouwde auto's en motoren langs de baan. Knappe stukjes vakwerk en vaak opzichtig gedecoreerd. Om vijf uur begonnen de sprintwedstrijden over een kwart mijl. Een fascinerend gezicht om die lompe achtcilinders weg te zien brullen. Er was ook een klasse van kinderen van 8 tot 13 jaar. Hun machines waren voorzien van opgevoerde grasmachinemotoren die ook akelig hard gingen.
Om zeven uur hadden we een rijdersbriefing: Josef vertelde over de route en de volgploeg. Morgen, klokslag tien uur gaan we van start. Dan moet alle bagage in de volgauto's staan. Op tijd pitten dus... .