rolloveramerica: De laatste fietsdag

Dag 28: Hancock - Arlington, 170 km.

Vandaag was de laatste echte fietsdag. Voor mij helaas niet als fietser, maar als sagger.
Ben, een studiegenoot van Josef, Nancy, een oudere dame uit Florida en ik gingen gedrieën naar Washington om veilige parkeerplekken voor de fietsen en de sag auto's te regelen. Dat viel niet echt mee. Om te beginnen was ik de kaartlezer en gewapend met een walkie-talkie om beide auto's door het verkeer te loodsen. Nancy is resoluut maar chaotisch. Ze reed met de gele huurtruck op de linkerbaan en belde tegelijkertijd iedereen af die met parkeren op de campus te maken had.

Ben en Nancy

de fietsen van Marcel, Rob en Bert

We slapen in een hotel op de campus waar tevens een universiteitsziekenhuis aan verbonden is. In onze ogen een vreemde combinatie, maar hier logisch vanwege de grote afstanden. In Washington moest de truck terug naar de verhuurder Penske. De hitte en de vermoeidheid zorgden voor veel verkeerde beslissingen waardoor een lichte irritatie ontstond. Gelukkig vonden we goede locaties voor de fietsen en de begeleidingsauto's.

applaus!

Rond 19.00 uur kwam uiteindelijk de hele ploeg binnen. Iedereen was opgetogen over de vele mensen langs de weg en de positieve reacties. Mijn kamergenoot Bert was er ook en de kilometers hadden ook bij hem hun sporen achtergelaten. Bert is aan de linkerkant doof en dat komt goed uit, hij hoort me niet hoesten 's nachts. Onderweg was dat wel eens lastig want dan moest ik aan de linkerkant langsrijden om iets te zeggen.

In het hotel werd uitgebreid ge-high fived om de aankomst te vieren!