Tien dagen onderweg

Dag 10: Billings - Miles City, 248 km.

We zijn nu tien dagen onderweg en als ik de kaart bekijk, al weer een heel eind op weg.

De blog ziet er leuk uit, mijn complimenten. Anderen komen er niet meer aan toe en als ik zeg dat mijn vrouw het voor mee doet, kijken ze heel jaloers.

op de achtergrond Patrick's fiets

Er is iemand uit de groep gezet, Patrick, een Amerikaan met een elektrisch ondersteunde velomobiel. Het mag de naam velomobiel eigenlijk niet dragen, want het is een open trike waar een glasvezelkap om heen gemaakt is.
Ook zijn er later een motor en accu's bij gesleuteld. Het geheel ziet er nogal starwars achtig uit, maar de bedrijfszekerheid is ver te zoeken.
Met als gevolg dat het Sag Team kan komen opdraven. Zij moeten dan weer het hele stuk terug om Patrick op te halen.


Sagger is een hondenbaan, vroeg op en lange dagen maken. Josef is daarom zuinig op de vrijwilligers en heeft vervolgens besloten Patrick naar huis te sturen.

We wisten van Amerikanen dat ze te dik en oppervlakkig zijn, maar de gastvrijheid en behulpzaamheid mogen ook best genoemd worden. Een paar dagen geleden was mijn pufjes container van de longarts leeg. Door de bagage was de knop ingedrukt en het gas ontsnapt. Aan iemand die iets wilde weten over mijn fiets vroeg ik waar een apotheek was. "Stap maar in de auto, ik breng je wel', zei hij. Zo gemakkelijk ging dat echter niet, ik moest een recept hebben. 
"Geen probleem", zei hij, "ik breng je wel even naar een arts". Twintig minuten later zaten we bij de Eerste Hulp, maar daar ben je niet zomaar weg. Na een polsbandje en een interview plus een onderzoek kwam er een recept tevoorschijn. En met dit recept op zak en een kleine afschrijving van mijn credit card kon ik weer naar de apotheek. Bij dit alles heeft de man geduldig zitten wachten en na afloop ben ik weer keurig naar de camping gebracht!
Morgen hebben we een rustdag en maandag gaan we naar Baker, North Dakota.

zo maar een gebouwtje onderweg

Billings - Miles City, langs de Yellowstone River